من واقعا شیفته ادبیات ژاپن ،اون عجیب و غریب بودن و مریض بودنش هستم.این داستان هم همه این فاکتورها رو داره.داستان از جایی شروع میشه که راوی میگه دوست من سونومورا توی خانواده اش سابقه بیماری روانی داره و خودش هم تلاشی برای پنهان کردن این موضوع نمی کنه.تا اینکه یک روز سونومورا با راوی تماس می گیره و بهش می گیره من با خبر شدم که امشب قراره قتلی رخ بده ،بیا باهم بریم تماشا کنیم،همینقدر دیوونه کننده و عجیب و غریب،معمولا مردم از دیدن صحنه های جنایت فرار میکنن اما جنون و دیوانگی سونومورا به قدری هست که میخواد لحظات جان دادن یک آدم رو ببینه و خب ادامه داستان...
همه چیز این داستان رو خیلی دوست داشتم ،به داستان های ادگار پو شباهت داره و نویسنده خودش هم توی کتاب می گه که از ادگار پو تاثیر گرفته.نوع قتل ها و توصیفات و حتی مایه های اروتیکی که به داستان وارد شده بود رو خیلی دوست داشتم و اون پایان میخکوب کننده .
اگه به داستان های جنایی و ادبیات ژاپن علاقه دارید ،حتما بخونید.