محمد صادق آریان روایت کننده این داستان تلخ بود و لی رسول هم مراد زندگی محمد صادق و هم قهرمان دل کور بود ،
شخصیتی که حتی بعد از مرگش میخواست با همه آدمها مهربان باشه⁦.... 
این رمان بشدت رمان تکان دهنده و تلخی بود اما ارزش خوندن رو داشت... 


          

            به عنوان دومین اثر از این نویسنده،تجربه دردناک قدم زدن در درخونگاه ، .هشتی باریک و ترس رسیدن به حوضخونه و مهر سکوت ،حس نفرت از مختار ،آرزوهای برباد رفته فرشته و دفتر اشعارش،حتی غم ظالم شدن قدیر،خاطرات کبوتر های رسول ،آرزوی به خاک رفته رفتن به فرنگ و دکتری ،کودکانی زیر سلطه یک رئیس ،دل خوشی به عشق صادق و زهره در میان انبوهی از نکبت و بدبختی را به معنی واقعی حس کردم متن روان فضاسازی ماهرانه از نظر من برجسته بود .
داستان تمام شد. 
اما غم زندگی ناعادلانه گل مریم و تنهایی فرشته  را به یاد خواهم سپرد 🥀