«شاعر صحنه‌ها»ست دیگر این محمد چرم‌شیر! نمایشنامۀ «شیش‌وبش» پُر بود از احساس؛ احساساتی که غلوشده و عجیب‌وغریب نیست؛ روزمره است و آشنا؛ با زندگی‌مان پیوند دارد. تصویر خیلی جالبی داشت؛ یعنی جزو نمایشنامه‌هایی بود که از همان اوایل، با خواندن متن، صحنه را در ذهنت کارگردانی می‌کردی و آن اواخر، دیگر داشتی پایان کار شخصیت‌هایی را می‌دیدی که کاملاً با آن‌ها آشنا بودی و می‌شناختی‌شان؛ انگار مدت‌هاست می‌شناسی‌شان؛ انگار خودت را در آن‌ها پیدا می‌کنی.