«مهدکودک‌ها و کودکستان‌ها، مدرسه، رادیو، تلویزیون، کتاب‌های شامل همه‌چیز، گویی با هم رقابت دارند که همه چیز را به جوان‌ترها توضیح بدهند. به نظر می‌رسد که در این کار مبارزه و مسابقه‌ای در جریان است که چه کسی می‌تواند در کوتاه‌ترین مدت بیشترین توضیح را بدهد. فیزیکدان‌ها، مهندسین، اپراتورهای کامپیوتر یا مدیران آینده معتقد شده‌اند که نیازی به شکسپیر یا پوشکین نخواهند داشت. بنابراین معتقدند برای کودکانشان به‌جای اشک حسرت ریختن برای تراژدی‌ها، یا به رویا فرو رفتن درباره داستان‌های فانتزی، مطالعه کتابی که حاوی اطلاعات سودمند باشد مفیدتر خواهد بود.»

خیلی یاد گرفتم از کتاب. نه فقط درباره ادبیات کودک، که حتی درباره ادبیات در معنای عام آن و حتی بینش‌هایی درباره زندگی. واقعا جهان ادبیات خیلی بیشتر از چیزی که فکرش را می‌کنیم، چیز برای یاد دادن دارد. کاش قدرش را بدانیم و در این جهان پرشتاب، اجازه بدهیم کودکانمان هم از ظرفیت‌های آن استفاده کنند.
پ.ن: به نظرم با این‌که حرف‌های کتاب دل‌انگیز بود، باید آن را انتقادی خواند. کاش ظرفیت این فراهم بود که محتوا و ایده‌های این کتاب‌ها به نقد و بحث گذاشته می‌شد. اما مشکل اینجاست که کتاب اصلا تجدید چاپ نشده و پیدا هم نمی‌شود.
        

          
اسامی کتاب‌های این ماه لو می‌دهند که پایان ترم از آنچه فکر می‌کنیم به ما نزدیک‌تر است. :) 
کتابی است نظری دربارهٔ مسائل مهم فلسفهٔ ادبیات کودک.
ایدهٔ عنوان کتاب هم برگرفته از بحث مفصلی است در ادبیات کودک که:  «اصالت با معصومیت کودکی است یا تجربهٔ بزرگسالی؟ »
 نویسنده‌، مباحثش را در فضایی بین علوم تربیتی، فلسفه و ادبیات کودک بیان می‌کند. ذهن منسجمی دارد، منطقی استدلال می‌کند و مسائل مهم ادبیات کودک و پارادوکس‌هایی را که در این رشته یقهٔ هر محققی را می‌گیرد، خوب و شسته‌رفته بیان می‌کند.
برای من که نظری کم خوانده‌ام کتاب خیلی مفیدی بود، ولی دامن نویسنده -مانند بسیاری از اهالی آکادمی- از پیچیده‌نویسی پاک نمانده بود و با اینکه نثر سالمی داشت، خیلی جاها برای بیان منظورش به تکلف می‌افتاد.

پ. ن: آقای کتابدار که می‌خواست کتاب را امانت بدهد، گفت: تا سه آذر تمدید کردم، روز تولد خودم! این نرگس‌ها، اولین نرگس‌های امسال است و اولین کادوی تولد آقای کتابدار. :)