تاریخ بی‌خردی، تنها یک کتاب تاریخی نیست؛ کتابی است که برش‌هایی از تاریخ را از منظری جدید نگاه می‌کند و این امکان را به ما می‌دهد تا با تعمق در آن‌ها، بتوانیم بی‌خردی تصمیم‌گیری‌های هرروزهٔ سیاسی و اجتماعی را در اطرافمان کنکاش کنیم و به آن‌ها پی ببریم. از این منظر کتابی است که نه‌تنها برای مطالعهٔ تاریخ، بلکه برای دید پیدا کردن به عواقب تصمیم‌گیری‌ها در دیگر عرصه‌های اجتماع نیز می‌تواند مفید و کارساز باشد. همچنین ادبیات روان و داستان گونهٔ آن کمک می‌کند تا به‌راحتی خوانده شود و قابلیت استفاده عمومی هم داشته باشد.

یه معرفی از این کتاب در سایت سیاست پارسی نوشتم می تونین کلشو اونجا بخونین

https://siasateparsi.ir/fa/news/2804
        

          چارهٔ دیگری نداشت؟

«چارهٔ دیگری نداشت». این جملهٔ آرتور شلزینگر را دربارهٔ جان‌ اف. کندی شاید بتوان «جملهٔ خلاص» حکمرانان چپه‌شدهٔ تاریخ دانست. جمله‌ای که هم شخصِ وصف‌شده را در مقام «طفلک» می‌نشاند و هم گواهی‌ست بر سرانجامی که به‌دست خودش یا به‌ید بیضای روزگار برایش رقم خورده است. باربارا تاکمن را مورخ‌نویسنده‌ای می‌شناسیم که حاضر نشد شورمندی و کششِ روایت را فدای طول و تفصیلِ جزئیات و یافته‌های تاریخی و بیان آکادمیک کند تا مبادا خواننده‌ای کتاب را خوانده‌نخوانده بگذارد در قفسهٔ کتابخانه برای تکمیلِ دکور و روز مبادا. او در تاریخ بی‌خردی هم همین سبک و سیاق را در پیش گرفته و تاریخ را به‌مثابهٔ رمان ورق می‌زند. شخصیت‌ها را یکی‌یکی به «صحنهٔ بی‌خردی» احضار می‌کند، می‌چرخاند، زیر و بالا می‌کند و با نهیب «چه شد که چنین شد» می‌فرستد پشت پرده. این که چرا شهروندانِ تروا دندان اسب پیشکشی را نشمردند، تردید کاپوس و کاساندرا را به هیچ گرفتند و صبح شهر را تسخیرشده یافتند؛ یا این‌که چطور حماقت و تداومِ حماقتِ پاپ‌ها کار را به مشق قتال در دارالشفای مقدس کشاند و اسباب جداسریِ پروتستان‌ها و ایلغار رُم فراهم شد؛ یا چه شد که بریتانیا، این پهناورترین امپراتوری تاریخ بشر، آمریکا را دستی‌دستی از دست داد؛ یا چه شد که آمریکا در باتلاق‌های هوشی‌مین زمین‌گیر شد و از فرو رفتن نیز تن نزد ـــ همه و همه را در صحنهٔ بی‌انقضای «بی‌خردی» زیر و بالا می‌کند. تاکمن در خلال روایت، نخی ناپیدا را از قماشِ چهل‌تکهٔ بی‌خردی می‌کشد بیرون جلو چشم می‌گیرد که این است دستورالعمل شکست و تباهی در همهٔ دوران‌ها: جمود فکری در اصول و حدود اولیهٔ سیاسی، پافشاری بر اصول و باورهای تغییرناپذیر به‌رغم ناهماهنگی و ناکامی در آن‌ها، و در نهایت تداوم و پی‌گیریِ اصول اولیه به‌رغم تحول روزگار. اکنون که «ماجرای کرونا» بشریت را یک بار دیگر یک‌لنگه‌پا بر صحنهٔ بی‌خردی نگه داشته، بازخوانیِ «تاریخ بی‌خردی» ممکن است دست‌ودلِ شماری از خوانندگان را بلرزاند. حالا که اسبِ پیشکشی از دروازه‌ها گذشته و شیهه‌صدا در کوچه و خیابان می‌دود، شاید صدای تردیدآمیز کاپوس و کاساندا از اعماق خاکسترهای تروا شنیده شود. همین حالا. پیش از آن‌که قلم بردارند بنویسند: «چارهٔ دیگری نداشت».
        

          این کتاب سفری هست روحی و ذهنی به عمق تباهی و بی خردی بشریت که نه زمان میشناسد و نه مکان  ...در  گذر از تروا تا آزتک ..  از مونتزما تا آگامننون  از کوته نظری جانشینان پطروس حواری تا حماقت های لیندون جانسون و ریچارد نیکسون  ... انگار که از لحظه شروع بیگ بنگ تا کنون و از ۲۵۰۰ تاریخ تفکر و تلاش وکوشش  افلاطون و ارسطو و از نیچه تا مارکس و رسو و جان لاک برای شناخت اخلاق و حاکمیت و حقوق بشر  هیچ‌چیز عایده این مخلوق گناهکار  نشده .. در این جهان پهناور  که همواره دست خوش تغییرات و جنگ ها و مداخلات گوناگون بوده که همگی نه براساس عقل و اندیشه و خرد ورزی که همگی همانا برپایه جهل فساد خرافه پرستی و کهنه پرستی زمین را  به سمت نابودی برده اند و تنها زمانی که بشر به این حقیقت رسید که انچه در  ذهن او شکل میگیرد همواره از حقیقت و راستی سرچشمه نمیگیرد بلکه ناشی از تفکرات و حالت روحی و خامی هست که براساس شرایط و محیط رشد یافتن  بر او تحمیل شده شاید آنگاه بتواند با اسایش خاطر در سایه خرد به زندگی بدون اختلاط در یک آرمانگاه به حیات ادامه دهد