در کتاب حاضر، مؤلف درباره مزیت رقابتی پایدار و لزوم اجتناب مدیران اجرایی از مبنا قرار دادن این مفهوم در استراتژی هایشان صحبت می کند و دیدگاه استراتژی بر مبنای مزیت رقابتی ناپایدار و موقت را مطرح می کند. دیدگاهی با این محتوا که مدیران اجرایی برای کسب موفقیت در محیط بی ثبات و نامطمئن باید یاد بگیرند که چگونه با قاطعیت و سرعت از فرصت های زودگذر بهره برداری کنند. بحث مؤلف این است که ساختارها و سیستم های ایستا و غیر منعطفی که مدیران اجرایی برای کسب حداکثر ارزش از مزیت های رقابتی روی آن ها تکیه می کنند، در محیط شتابان و رقابتی به پابندهایی منسوخ و حتی خطرناک تبدیل می شوند.