مجوس شمال کتابی درباره ی متفکر آلمانی، گئورگ هامان (1730- 1788)است. متفکری که حمله هایش به نهضت روشنگری سازش ناپذیر و کوبنده بود و نقص های آن را واضح تر نشان می داد. او بنیادگذار واقعی سنت جدلی عقل ستیزانه ای بود که سهم بزرگی در شکل گیری اندیشه و هنر و احساس در غرب داشت، با این حال در تاریخ اندیشه از او کمتر سخنی به میان آمده. برلین او را دوباره کشف و درباره اش تحقیق کرد. کتاب روایتی خواندنی از اوج و فرود هامان به دست می دهد، او می تواند شخصیت دور از تصور یک رمان باشد، کسی که در راه اعتقاداتش با همه بحث می کرد و از این شاخه به آن شاخه می پرید و زود از کوره درمی رفت.آیزایا برلین، فیلسوف و اندیشه نگار و نظریه پرداز سیاسی، در 1909 در ریگا متولد شد. او تنها فرزند خانواده ای یهودی بود. از زمان تجزیه ی لهستان در قرن هجدهم یهودیان بنا بر قانون امپراتوری روسیه در این منطقه محصور بودند. برلین در شش سالگی با خانواده اش به پطروگراد رفت و تا چند سال پس از انقلاب روسیه در این شهر زیست. برلین در سال 1921 به همراه خانواده اش به انگلستان مهاجرت کرد. او به دبیرستان سنت پل و سپس به کالج کورپوس کریستی در دانشگاه آکسفورد رفت و در آن جا تاریخ و زبان های باستانی و سیاست و فلسفه و اقتصادخواند. در 1932 در نیوکالج به سمت مدرس و به فاصله ی کوتاهی به عضویت هیأت علمی کالج اُل سولزدر آکسفورد منصوب شد که در محیط دانشگاهی بریتانیا افتخاری استثنایی بود. در جنگ جهانی دوم او مسئولیت هایی در سفارت بریتانیا در واشنگتن و نیویورک به عهده داشت و سپس سفری به اتحاد جماهیر شوروی کرد و در آن جا با شماری از روشنفکران روسی که از تصفیه های استالین جان سالم به در برده بودند، به خصوص آنا آخماتوا و بوریس پاسترناک آشنا شد. این آشنایی ها باعث شد مخالفت او با کمونیسم محکم تر و سرسختانه شود. پس از جنگ به آکسفورد برگشت. گرچه تا اوایل 1950 به تدریس و نگارش در فلسفه پرداخت اما توجهش به تاریخ سیر اندیشه ها به ویژه تاریخ روشنفکری روسیه، تاریخ نظریه های مارکسیستی و سوسیالیستی و نهضت روشنگری جلب شده بود. برلین جز چند سالی که در امریکا و اتحاد جماهیر شوروی بود بقیه ی عمر خود را در آکسفوردگذراند. او به استادی کرسی چیچلی در نظریات اجتماعی و سیاسی انتخاب شد و ملکه او را به لقب سـِـر مفتخر ساخت. در 1966 رییس کالج وولفسون شد و بالاترین نشان کشوری بریتانیا نصیب او شد. او سرانجام در 5 نوامبر 1997 چشم از جهان فروبست و در آکسفورد به خاک سپرده شد. آوازه ی برلین در بیشتر عمر مرهون دفاع از لیبرالیسم، گفت وگوهای مهم و درخشان، حمله به تحجر، تعصب و تندروی سیاسی و نوشته های قابل فهم در زمینه ی تاریخ اندیشه هاست.رضا رضایی متولد سال 1335 در شهر ساری است. او آثار متعددی را در حوزه های مختلف علوم انسانی، فنی- مهندسی، موسیقی، هنر و کتاب های تخصصی شطرنج ترجمه کرده است، اما بیش تر ترجمه هایش در عرصه ی ادبیات و نقد ادبی و فلسفه بوده است. رضایی در رشته ی مهندسی مکانیک تحصیل کرد. او زبان انگلیسی را در نوجوانی آموخت و اولین ترجمه اش کتابی درباره ی شطرنج است که در 16 سالگی آن را ترجمه کرد، اما به نام شخص دیگری منتشر شد. او از همان کودکی به شطرنج علاقه مند بود و به صورت حرفه ای به عنوان شطرنج باز، استاد شطرنج و رئیس فدراسیون شطرنج نیز فعالیت کرده است. رضایی از جمله ویراستاران «مرکز نشر دانشگاهی» بود و در آن جا بیش از همه در بخش فنی- مهندسی به ویرایش و ترجمه پرداخت. فعالیت مطبوعاتی رضایی از سال 1357 آغاز شد و در این سال ها نیز جسته وگریخته ادامه داشته است. رضایی با ترجمه ی رمان جوان خام، اثر داستایفسکی، کار حرفه ای خود را در ترجمه آغاز کرد. گستره ی فعالیت او در عرصه ی ترجمه وسیع است، اما ترجمه ی آثار کلاسیک ادبیات انگلیسی زبان، از جمله مجموعه آثار جین آستین، خواهران برونته، جورج الیوت و رمان گتسبی بزرگ، از کارهای شاخص اوست. ترجمه های رضایی در حوزه های دیگر نیز اغلب از آثار شاخص آن حوزه به شمار می رود؛ از جمله کتاب های تئوری بنیادین شطرنج، راهنمای جامع موسیقی کلاسیک، آزادی و زندگی تراژیک، فرهنگ اساطیر کلاسیک، هنر داستان نویسی، کارل مارکس(زندگی و محیط)، انقلاب مشروطه ی ایران و...