ای کاش وقتی ترم بوقی بودم می خواندمتان

باور کنید گاهی دلم می خواهد دوباره ترم بوقی شوم ترم بالایی ها انگار که آدم فضایی دیده باشند با دست مرا نشان بدهند و بگویند :اه بچه ها ترم بوقی هنوز منابع را شروع نکردم پس از جزئیات و مباحث کلی ‌کتابها خبر ندارم اما توضیحاتی که در معرفی کتاب‌ها آمده است فقط یک چیز را در ذهنم تداعی می کند ای کاش وقتی ترم بوقی بودم در مورد اهمیت مسئولیت اجتماعی دانشگاه و دانشجو بیشتر مطالعه داشتم. می توانم بگویم برای من دانشگاه جهانی بود که با زیست دگری ها آشنا شدم و به استبداد کلیشه ها که در دوران مدرسه چارچوب ذهنی ام را تشکیل داده بودند پی بردم . شما که غریبه نیستید در مدرسه مثل لباس فرم باید متحد الشکل رفتار یا حتی فکر می کردیم و مطالب را دقیقا همانگونه که معلم تدریس می کرد دریافت می کردیم خلاصه تر بگویم من یک بار برای همکلاسی هایم خبری در مورد یکی از زندان های وحشتناک جهان فرستادم و تا جایی که به خاطر دارم مدرسه را به زندان تشبیه کردم بی خود نیست بهترین لحظه برای من نواختن زنگ تعطیل مدرسه بود . می دانید برای من در دانشگاه متحد الشکل شدن یک ضرورت برای بقا نبود یا حداقل اگر در بعضی از مواقع افرادی سعی در عملی شدن این دسیسه داشتند بعضی از بچه ها زیر بار نمی رفتند و بعضی از دوستان در انجمن ها و کانون های دانشجویی دستی بر آتش داشتند و هر از گاهی روشنگری می کردند مثلا من در یکی از همین نشست ها با اهمیت حقوق زن آشنا شدم. بگذریم تا دو سه ماه آینده از پایان نامه ارشدم دفاع می کنم و شاید تا مدتی عنوان دانشجو را یدک نکشم جالب است که روی تخته ی سالن مولوی دانشکده نوشتم: یادش به خیر شاید باید در ادمه می نوشتم: یادش به خیر وقتی نوزده ساله ام بود وارد دانشگاه شدم و الان در سن بیست و پنج سالگی دارم از این خانه می روم تا فصل جدیدی از زندگی را شروع کنم... نمی دانم شاید دوباره دانشجو شدم اما کاش این بار مدرک ،نمره و حذف یا اضافه واحد ها مسئله اساسی من نباشد کاش این بار در ابعاد ژرف تری دانشجو باشم. شما هم اگر کتابی می شناسید معرفی کنید.