فکر کنم آقای حدادپور جهرمی بیشتر به‌علّتِ کتاب‌های داستانیش معروف شده باشه؛ ولی به هر حال من از کتاب‌های داستانی این بندهٔ خدا، چیزی نخونده‌م.
ایدهٔ شرح خطبهٔ منا رو تحسین می‌کنم؛ ولی توی کتاب، بعضی مشکلات هست:
۱. بعضی اشتباه‌های تاریخی؛ مثل 
اشتباه‌های تاریخی: فرار عدّهٔ قابل توجه از اصحاب امام حسین(ع) توی شب عاشورا (ص ۶۴) یا فتوای شریح قاضی به قتل امام حسین (ص ۷۴). این ماجراها هرچند روی زبون‌ها جاریه؛ ولی سند تاریخی محکم و معتبر ندارن. ممکنه جاهایی دیگه از کتاب هم از این اشتباه‌های تاریخی باشه و من فراموش کرده باشم.
۲. ضعفِ شدید توی ارجاعات و استنادها: توی کتاب، مطالب گوناگون تاریخی، لغوی، و ... ذکر شده؛ ولی متأسفانه توی بیشتر مواقع، هیچ ارجاعی داده نشده و صفحات کتاب خالی از پاورقی هستن! فکر کنم بعضی جاها هم ارجاع‌ها ناقص بوده‌ن (مطمئن نیستم).
۳. شایسته بود بحث سندی دربارهٔ خطبهٔ منا، خیلی بیشتر باشه؛ ولی نویسنده فقط چهار خط و نیم دربارهٔ سند خطبه نوشته (ص ۳۳)!
فعلاً چیز دیگه‌ای به ذهنم نمی‌آد.