آنا فراستر، دختری که در سی و هشت سالگی مبتلا به آلزایمر شده است، به وسیله ی خانواده اش به موسسه ای منتقل می شود که از بیماران آلزایمری نگهداری می کنند. در این موسسه پسری تقریبا هم سن آنا، به نام لوک، نیز اقامت دارد. آن چه آنا انتظارش را ندارد، عشقی است که بین او و لوک جان می گیرد. بخشی از کتاب: نگاهش می کنم و می گویم: «وقتی دیگر تو را به یاد نیاوردم، دوست دارم از این دنیا بروم. دوست دارم کلیدی را بزنم و همه چیز خاموش شودو نمی دانم چرا دلت می خواهد این زندگی کوفتی را ادامه دهی! طوری نگاهم می کند که برق عشقش در پوست، مو و استخوانم رخئه می کند و بعد روح و جانم را به تسخیر رخئه می کند و بعد روح و جانم را به تسخیر درمی آورد. لوک سرش را به گوشم نزدیم می کند: «من تو را به یاد خواهم داشت؛ همیشه و در هر وضعیتی به من قول بده که تا آخر زندگی با هم باشیم. هیچ کلیدی را نزنیم هیچ برگی از زندگی مان را سیاه نکنیم. دیگر به نبودن فکر نکن. قول بده.