در «پرتره ی یک زن» دختر جوانی به نام سوفی معشوق سابق خود، زَویه را به قتل رسانده است. در دادگاهی که برای رسیدگی به اتهام قتل او تشکیل شده است، هر یک از شخصیت های نمایشنامه از زوایای متفاوت رویدادهای این داستان را روایت می کنند و تصویری خاص از این زن ارائه می دهند. اما این روایات و تصاویر شرح و تصویری واحد به مخاطب، خواننده ی متن یا تماشاگر نمایش، عرضه نمی کنند، بلکه همچون قطعات پازلی هستند که ذهنیت مخاطب باید آنها را در کنار هم قرار بدهد و پرتره ی نهایی را بسازد.