به جرات میتونم بگم یکی از بهترین کتاب هایی که در زمینه مطالعات حدیثی خوندم همین بوده. نثری روان و مثال هایی زیبا و به جا. علاوه بر این ها، هم منابع مهم حدیثی شیعه و هم اهل سنت را بیان می‌کند. 
در شانزده درس و سه بخش؛
بخش اول را اختصاص می‌دهد به منابع حدیث شیعه که از اول دوره تاریخی آن یعنی جوامع اولیه و اصول چهارصد گانه ای که نگاشته شده شروع می‌کند به بیان کردن تا برسد به تک نگاری هایی که در دوره معاصر انجام شده، همه را به طور اجمالی بیان می‌کند. 
بخش دوم  اختصاص می‌یابد به منابع حدیثی اهل سنت که این بخش را به دو فصل تقسیم می‌کند؛ یکی تدوین های ابتدایی کتب حدیثی اهل سنت و دیگری نیز، جوامع حدیثی اهل سنت.
 و البته این را هم بیان کنم که بهتر است قبل از خواندن این کتاب، اصطلاحات حدیثی از دیدگاه شیعه و اهل سنت را بخوانیم تا منظور اصطلاحات کتاب و در مرحله بالاتر منظور خود کتاب و هدف نوشتار را بهتر متوجه شویم. 
هدف اصلی این کتاب، معرفی منابع حدیثی مهم ترین منابع حدیثی شیعه و اهل سنت با چهار ویژگی است: جامعیت، اختصار، غنا و گستردگی محتوا.
این کتاب، یکی از منابع درسی رشته علوم قرآن و حدیث است و به نظر من به عنوان یک کتاب در کنار کتب دیگر برای پژوهش در حوزه حدیثی بسیار مفید می‌تواند واقع شود و البته این مفید واقع شدن به دلیل قلم خوش خوان نویسنده کتاب است. 
یک ایراد که می‌توان به کتاب وارد کرد، کم کاری و نوشتاری در مبحث کتب حدیثی اهل سنت است (حدودا 60 صفحه به این بحث تعلق یافته). واضح است که نمی‌توان برای شناخت کتب حدیثی و منابع آن‌ها به همین مقدار کم بسنده کرد و بهتر بود این مبحث را کمی گسترده تر می‌کرد.