این مجموعه متشکل از نوشتارهایی است پراکنده که به شیوه ی "تاریخ ـ روایت" و "تاریخ ـ طنز" بازگو شده است. به تصریح نگارنده: "از جباران نوشتم و از غاصبان؛ که تعرض و پرخاشگری جزء خمیره شان شده است و از مردم نوشهر؛ مدرمی صبور و نجیب که در طول تاریخ، چنان با غم آمیخته شده بودند که واکندشان از هم محال می نمود. در خیل ده ها، صدها، بلکه هم  هزارها رویداد خونبار به لحظه هایی برخوردم، یا حادثه هایی رویارو شدم که نمی توانستم عکس العمل  مشخصی در برابرشان داشته باشم. از سویی آن حادثه ها و لحظه ها، اندوه زا بودند و از سوی دیگر خنده آور مضحک، دیدم تاریخ به کرات، شیطانت به خرج داده است، مصیبت ها را در پوشش طنز فرو برده است و شادی ها را در قالب مصیبت". از جمله حوادث یاد شده در کتاب می توان به ظلم شاهان قاجار، مرگ فردوسی، ذکر ماجراهایی از دیوژن، خشم خسروپرویز بر نعمان و ستم  شاهان صفوی اشاره کرد.