"صحیفه جان"
چه شب ها که سنگینی غم روی دوشم وبال شده بود و با خواندن صحیفه سجادیه همه بار را روی زمین می گذاشتم و سرشار از شوق و ذوق به بالین می رفتم و تا جمعه شب هفته آینده بارقه هایی می ماند.
کلمات و حس درخواست های حضرت سجاد علیه السلام به لطافت لمس کردن گلبرگ میان انگشت اشاره و ابهام پخش شدن شمیم آن است.
حدود چهار سال صحیفه سجادیه را طی کردم. از قلیل یدوم هایم بود. اوایل پراکنده خوانی داشتم بعد متمرکز شد در جمعه ها بعد از نماز مغرب و عشاء.
وقتی صحفیه را می خواندم لباس دین را از تن می کندم. یا این طور بگویم با دین در ستیز یا لج بودم. می خواستم صحبت های یک خدا دوست و خدا پرست با معبودش را بشنوم.
.
گاهی برای اینکه چیزی را ببینیم با بشناسیم باید از آن فاصله بگیریم شاید به خاطر عظمت آن. نگاه از بالا. مثل نگاه کوه نوردی که از نوک قله به شهر زیر پایش نگاه می کند. یا شاید یک چیزی در مایه های تعرف الاشیاء باضدادها. دین را با بی دینی باید شناخت. یا در بی دینی.
.
پ.ن: #قلیلٌ_یَدُومُ_خیرٌ_مِن_کثیرٍ_مُنقطع (کار کم و همیشگی بهتر از کار زیادی است که انسان را خسته کند و پیوستگی و دوام نداشته باشد)
پ.ن: كفر متحرك به اسلام می رسد، ولى اسلام راكد، پدر بزرگِ كفر است.
.
ترجمه فرازهایی از صحیفه جان با برگردان مرحوم استاد الهی قمشه ای:
-	مرا حلاوت استجابت در هر چه خواسته ام بچشان.
-	به خواسته ام برسم، پیش از آنکه این مکان را ترک گویم.
-	آن را که بر من ستم روا می دارد آن چنان ایمن مگردان که کیفر تو از یاد ببرد، تا در ستم بر من پای فشرده و بر حق من دست تطاول دراز کند.
-	تویی که رحمتت را بر غضبت پیشی است.
-	ای خداوند، آن را که جز تو بخشنده ای نمی یابد نومید مکن.
-	به ما بیاموز که چسان فریبش دهیم. [شیطان را]
-	بر دست من، در حق مردم کارهای خیر جاری کن.
-	بدل بفرمای کینه توزی دشمنان مرا به محبت و حسد حسودان مرا به مودت.
-	فراخ ترین روزی ات را به هنگام پیری به من ارزانی دار و نیرومندترین نیرویت را به هنگام درماندگی.
-	تاج بی نیازی بر سر من نه.
96/4/15