به نام او

🔹️«خشونت» عنوان رساله‌ای از هانا آرنت، فیلسوف یهودی آلمانی‌تبار است که عزت‌الله فولادوند آن را به‌همراه مصاحبه‌ای طولانی با عنوان «اندیشه‌هایی درباره سیاست و انقلاب» در قالب یک کتاب ترجمه کرده است، کتابی که در سال پنجاه و نه اول‌بار توسط نشر خوارزمی منتشر شد. 
‌‌‌
🔸️آرنت در رساله‌ای درباره خشونت در سه فصل  به این مفهوم و نسبت دولت و مخالفان می‌پردازد او در بخشی از رساله خود تعریفِ روشنی از چند مفهوم که در اغلب اوقات در گفتمان‌های سیاسی با یکدیگر خَلط می‌شوند، ارائه می‌دهد: قدرت، نیرو، زور، اقتدار یا مرجعیت و خشونت*
او قدرت را مفهومی جمعی می‌داند که از طرف  جامعه به فرد و یا دولت تفویض می‌شود و از طرفی خشونت را آخرین وسیله حفظ ساختار قدرت در مقابل دشمن بیگانه و بزهکاران داخلی برمی شمرد.
آرنت در این رساله بیشتر به تقابل قدرت (حد اعلای توانِ دولت) و خشونت (آخرین راهکار حفظ قدرت) می‌پردازد.

🔸️جالب آنکه آرنت این مسئله را به عنوان یک مولفه علمی به‌دور از هر پیش‌داوریی بررسی می‌کند، به نظر او خشونت امری بدیهی برای دولتها در مقابل مخالفان است و دیگر اینکه خشونت تنها از طرف آنها اعمال نمی‌شود بلکه ممکن است از طرف مخالفان شروع شده و یا یه آن دامن زده شود. بخش زیادی از این رساله نقد آرای فرانتس فانون و برتراند راسل نظریه‌پردازان خشونت انقلابی است.
آرنت حتی دید مثبتی نسبت به جنبشهای دانشجویی ندارد و آنها را اغلب خام و از سرناآگاهی می‌داند البته نفس این جنبشها را مفید می‌داند ولی با ذکر نمونه‌هایی بیشتر آنها را سیاست‌زده و مخرب برمی‌شمرد.

🔸️آرنت نویسنده سخت‌نویسی نیست به‌راحتی می‌نویسد و با ذکر مصداق‌ها ابهام‌زدایی می‌کند، بخش اول این کتاب شاید در بعضی مواقع برای خواننده ناآشنا نامفهوم باشد ولی در بخش دوم که مصاحبه اوست بسیاری از این ابهام‌ها رفع می‌شود.

🔸️و اما قسمتهایی از کتاب را در آخر این یادداشت می‌آورم ولی پیش از آن بگویم که کل این کتاب در کتاب ترجمه‌شده دیگری از آرنت با عنوان «بحران‌های جمهوری» آمده است، ولی ترجمه فولادوند چیز دیگری است.

🔹️«دستورهای کتابی دایر بر اینکه چگونه باید از مرحله مخالفت تا توطئه و از مقاومت تا قیام مسلحانه گام به گام پیش رفت و انقلاب کرد همه مبتنی بر این تصور خطاست که انقلاب را می‌توان به وجود آورد. در مصافی که خشونت در برابر خشونت قرار می‌گیرد، حکومت همیشه دارای برتری مطق است

قدرت و خشونت ضد یکدیگرند، و آنجا که یکی سلطه پیدا کند، دیگری وجود نخواهد داشت. خشونت جایی پدید می‌آید که قدرت در مخاطره قرار بگیرد، ولی اگر در مسیر خود رها شود به نابودی قدرت منتهی می‌شود
‌
خشونت به‌کلی از ایجاد قدرت عاجز است و می‌تواند آن را نابود کند.

نکته این است که در بعضی شرایط، خشونت، یعنی مبادرت به عملی بدون بحث و گفتار و بدون اندیشیدن به نتایج، تنها راهی است که بتوان ترازوی عدالت را دوباره به حال ترازمندی درآورد.

دانشجویان چپ بالاترین آرزویشان این است که گروهی انقلابی باشند، و این درست همان‌‌چیزی است که نیستند. به‌عنوان گروهی انقلابی متشکل نیستند، کوچکترین تصوری ندارند که قدرت به چه معناست، و حتی اگر قدرت بی‌صاحب در خیابان افتاده بود و می‌دانستند که آنجا افتاده، یقیناً از همه‌کس کمتر آمادگی داشتند که خم شوند و آن را بردارند، در حالی که این دقیقاً کاری است که انقلابیون واقعی می‌کنند. انقلابیون انقلاب نمی‌کنند! انقلابیون کسانی هستند که می‌دانند قدرت در چه زمانی در خیابان افتاده است و کی می‌توانند آن را از زمین بردارند. تا امروز هنوز قیام مسلحانه به انقلاب نینجامیده است‌.»

*عباراتی که در زبان اصلی این نوشتار  چنین‌اند:
1.Power
2.Strength
3.Force
4.Authority
5.Violence