همونطور که در مقدمه نوشته شده است، کتاب در رابطه با سه بخش درونی انسان، "کودک"، "والد"، "بالغ" صحبت می‌کند. اما هدف چیست؟ یا اصلا چرا باید این کتاب را خواند؟ دانستن تقسیم بندی درونی به چه کار ما می‌آید؟
تامس هریس، نویسنده کتاب به روانی در طول کتاب از اهمیت آموزش و پرورش روان انسانی می‌گوید، که بر همه ما واضح است، و خود گله‌مند است از هزینه‌های سنگین و اغلب بی‌نتیجه درمان‌های روانشناختی. درمان‌هایی که در یک اتاق، بیمار در مقابل درمانگر، خود را بروز می‌دهد و عیبی که شناسایی شده و بر پیشانی بیمار هک می‌شود.
به مختصر تامس هریس از نبود زبانی واحد برای ارتباط عام با متخصصان گلایه می‌کند و البته که پیشنهادی دارد. زبان "کودک، والد، بالغ" که می‌توان با آن به "تحلیل رفتار متقابل" پرداخت. زبانی که با شناخت آن به مرور خود بیمار تبدیل به درمانگر خود می‌شود و این نکته تفاوت بزرگیست با سایر روش‌های درمانی.
در نهایت حرف اصلی کتاب، "من خوب هستم - شما خوب هستید".
          

            مباحث فوق‌العاده جالب و جدیدی برای من داشت. اگه بشه یادمان بمونه تو شرایط هوای والد بالغ و کودک مون ر‌و داشته باشیم شاید خیلی راحت میشد با همه چی کنار بیایم.

یه بخش هاییش برام کند و اضافی بود ولی در کل بهتون پیشنهادش میکنم.