دلت که پاک باشد، داستانت پایان خوشی خواهد داشت

دلت که پاک باشد، داستانت پایان خوشی خواهد داشت

دلت که پاک باشد، داستانت پایان خوشی خواهد داشت

هاکان منگوچ و 2 نفر دیگر
0.0 0 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

0

خواهم خواند

0

هیچ دیداری اتفاقی نیستهمان طور که اکنون خواندن این سطرها توسط تو اتفاقی نیست. رفتن من به آفریقا برای انجام پژوهش و دیدارم با صوفی ای که آموزش هایش را در این کتاب گنجانده ام هم اتفاقی نبوده است.صوفی ها می گویند:«درد، همیشه راه را نشان می دهد». مسئله مهم این است که از راه رفتن دست نکشی. کسی که در مسیر است«امید» دارد، چون تقدیر هر لحظه از نو نوشته می شود.نمی توانی بدانی در چه زمانی با چه کسی روبه رو خواهی شد یا چه زمانی چه کاری را انجام خواهی داد. گاهی چیزهایی که دنبالشان می گردی را پیدا نمی کنی، اما همیشه چیزهایی که به خودی خود پیدا می شوند، همان چیزهایی هستند که دنبالشان بوده ای. همان طور که مولانا گفته است:«تو قدم در راه بگذار، راه خود را به تو نشان خواهد داد».این کتاب که با الهام از اساتیدی که در مسیر زندگی ام با من مشارکت کرده اند و روش های عملی صوفی ها که خودم هم در زندگی ام از آن ها استفاده کرده ام نوشته شده است را به تو ارائه می کنم تا از سختی های زندگی ات رها شوی، مشکلات را حل کنی و به زندگی دید مثبتی داشته باشی. آموزه هایی که در این کتاب گنجانده شده، تا به حال به هزاران نفر کمک کرده است، مطمئنم که به تو هم کمک خواهد کرد.همسفر من، این را هرگز فراموش نکن، هر سنی که داشته باشی، هرچه بر سرت آمده باشد، دلت که پاک باشد، داستانت پایان خوشی خواهد داشت.«خوبی مرا پیدا می کند»

لیست‌های مرتبط به دلت که پاک باشد، داستانت پایان خوشی خواهد داشت

هیچ ملاقاتی تصادفی نیستمن نی هستمدرد همیشه راه را نشان می دهد

کتاب های هاکان منگوچ

11 کتاب

هاکان منگوچ✅️✔️ هاکان منگوچ متولد شهر بورسای ترکیه و دانش آموخته دانشگاه الوداغ است. بسیاری از مردم ترکیه او را به عنوان نویسنده، موزیسین و سخنران می شناسند. او در 15 سالگی نواختن نی و پیانو را فراگرفت. سفر او با نی؛ او را با وادی تصوف و فلسفه صوفی آشنا کرد. پس از مدتی زبان عثمانی را آموخت و سالها بعد به تبریز دیار شمس تبریزی آمد تا زبان مثنوی را بیاموزد. هدف او از نوشتن کتاب و برگزاری سمینار ها، دوره ها و کمپ های آموزشی خود، انتقال آموزه های بزرگان و اندیشمندانی همچون مولانا، شمس تبریزی، یونس امره، همچنین اساتیدی که طی دو دهه پا گذاشتن به مسیر خودشناسی از آنها بهره مند بوده به مردم زمان خویش است. فلسفه زندگی او بر پایه امیدواری و سهیم کردن دیگران در این امید بنا شده است. از نظر او امیدواری به معنای مثبت اندیشی صرف نیست. به معنای نادیده گرفتن تراژدی هایی که در زندگی با آنها مواجه می شویم هم نیست. بلکه امید به معنای توجه به امکان وقوع هر احتمال در زندگی است. او طرفدار این دیدگاه است که «به جای ناسزا گفتن به تاریکی، بهتر است شمعی برافروزی.» این نویسنده جوان به عنوان موسس و رئیس آکادمی صوفی که در زیرمجموعه دانشگاه آمریکایی گیرنه تاسیس شده است به فعالیت مشغول می باشد. کتابهای او به هشت زبان ترجمه شده است.