چند مدتی بود که می خواستم یک دوره از کتاب‌های بورخس را بخوام، تعریفش را از یکی از دوستانِ اهلِ فن شنیده بودم. برای شروع کتابِ حاضر -به رغم کوچکی‌اش- خوب بود.
داستان درباره‌ی شخصی است عادی، که گویا استاد دانشگاه است، شکسپیر پژوه است. شخصی دیگر حافظه‌ی شکسپیر را به او می دهد؛ این جاست که بورخس طی چند صفحه تلاقی دو حافظه‌ی مختلف در یک فرد را به تصویر می‌کشد.
منظور بورخس (یا مترجم) از حافظه افکار و خاطرات است

تاریخ مطالعه: 14 مرداد 94
          

            خیلی کتاب کوتاهیه. همه‌ش ١۶ صفحه‌ست. اما من رو به فکر فرو برد.
چقدر وجود ما، چقدر از «من» متکی به حافظه‌ست؟ اگه حافظه یکی دیگه بهم اضافه می‌شد، چقدر از من می‌موند؟ چقدر تغییر می‌کردم؟

داستان درمورد کسیه که حافظه شکسپیر رو از یکی می‌گیره (طی روندی جذاب) و احساس می‌کنه که شکسپیر شده.