یادداشت‌های بهار علی بابایی (2)

          ژانر کتاب هیجان انگیز و گیرا بود، داستان جالبی بود.
راجب کینه ی چندین ساله ی یک پسر از استادش که اون رو طی یک ماجرایی از دانشگاه اخراج کرده و این‌ پسر بعد از چند سال خیلی اتفاقی استادش رو پیدا میکنه و دنبال تلافیه.
نویسنده سعی کرده داستان‌رو جوری پیش ببره که خواننده حتی تا پایان قصه نسبت به کارکتر دو دل باشه، و هر خواننده یک برداشتی داشته باشه.(حتی نسبت به پایان داستان)
به نظرم اینکار نویسنده خیلی جالب و خفن بود.
        

          متفاوت ترین  سبکی بود که تا به حال خونده ام، خود زندگی نامه، بنظرم بهترین زندگی نامه رو هر کسی خودش میتونه بنویسه، چون هر کسی روی خود و زندگی خودش بهتر از هر کس دیگه ای شناخت داره.
این کتاب بهم یاد داد که زندگی دقیقا همین لذت ها، انتخاب ها، تصمیم‌ها، و کار های کوچک و ظریفی هست هر روزه انجام میدیم، همین لحظه ها زندگی رو میسازن.
بنظر من، به تعداد افراد، زندگی، سلیقه ها، لذت ها، اخلاقیات، تجربیات، افکار و اعتقادات متفاوت وجود داره، و همه ی اونها به نوبه ی خودشون، زیبا، مورد احترام و شنیدنی هستن.