یادداشت‌های فاطمه رحمتی (1)

          این کتاب را در روزهایی شروع کردم به خواندن که درگیر جنبش زن-زندگی-آزادی بودیم. چیزی که اون روزهای دردناک رو دردناکتر می‌کرد برام، جنگ مردم علیه مردم بود. اینکه دوست و آشنا و کسایی که تا دیروزش عزیزدل هم بودن بخاطر تفاوت در دیدگاهشون شده بودن دشمن خونی هم. اون روزها فکر می‌کردم بیشتر از هرچیز نیاز داریم یاد بگیریم که چطور باهم حرف بزنیم. این کتاب رو شروع کردم با این ادعا که من درسته بلد نیستم خوب حرف بزنم اما حداقلش بلدم خوب گوش بدم! اما در خلال این کتاب متوجه شدم که بله! من حتی بلد نیستم خوب گوش بدهم! درواقع من اصلا گوش نمی‌دهم بلکه منتظرم دیگری ساکت شود تا حرف بزنم. نویسنده معتقد است که شما ابتدا باید بتوانید خوب گوش دهید تا بتوانید خوب حرف بزنید. چه بسا بعد خوب گوش دادن اصلا نیازی به حرف زدن نباشد.
نمیدونم چرا امتیازش ۳/۶ هست. من بهش ۵ میدم و شدیداً توصیه اش می‌کنم.