یادداشت‌های موحده میرزایی (1)

          کتابی که برای درک تک تک جملاتش باید خود را به سفر سلول های مغز و وجود خود مهمان کرد، سفری که صداقت و راستی شما را در طول زندگیتان به چالش می‌کشد.
قسمت هایی که می‌توان گفت از آن درکی داشتم و سعی میکردم با چنگ زدن به دیواره های ذهنم مثالی را بیابم.
  ۱. چیزهایی که درباره آنها به خودمان دروغ میگوییم و رفتار هایی که در برابر آنها نشان میدهیم، با خواندن این قسمت فهمیدم که راهی ساده تر برای مواجه با احساساتم وجود دارد.
۲.پرسش هایی که باعث شد بفهمم چه کسانی در کودکی من صدای بیرونی بودند و حالا به ندای درونی من تبدیل شدند.
۳.از این کتاب یاد گرفتم که وقتی روحم از درونیاتم خبر ندارد، تعریف و تمجید دیگران برایم غیرقابل تحمل و نا آشنا است.

در آخر هم به نکته طنز آمیز اما امیدبرانگیز کتاب اشاره می‌کنم که تعریف آدم هایی است که برای غریبه های اطرافشان دوست هایی بسیار خوبند و برای خودشان نابلد.

تعریف زیادی شنیده بودم، کتاب کوتاه و خوبی بود.