یادداشت‌های فاطمه سادات علمدار (1)

          اولش اسمش را خواندم مادرِ ایرانی و ایرانی را صفت مادر در  نظر گرفتم.شوک کتاب آنجا بود که فهمیدم اسم کتاب کلا صفت است.یک برچسب دست و پاگیر حتی.آنجا که میفهمی مادر کسره ندارد و باید خواندش "مادر ایرانی" یعنی بچه بیچاره ای که مادر ایرانی دارد...باور کنید یا نکنید هزاران هزار آدم که در همین ایران ما به دنیا آمدند و دارند زیر همین آسمان نفس میکشند، به این جرم که مادرشان ایرانی است شناسنامه ندارند و حقوق شهروندی هم.چرا گفتم هزاران هزار؟آفرین.چون تعداد آنها را هم کسی نمی داند.نیستند...مادرایرانی هستند...مادرشان زنِ ایرانی است که از بدو تولد؛قبل از اینکه حتی مسیر زندگی اش شروع شود و جامعه بتواند استعدادهایش و انتخابهایش و دست و پا زدنهایش را ببیند ،قانون تصمیم خودش را گرفته که از این خون ،شهروند ارزشمند لایق تابعیت ایران در نمی آید.زن است دیگر...