یادداشت‌های زهرا داستانی (2)

          زینب خانم تو به ما نشان دادی برای اینکه جریان سازی کنیم، مردم را نسبت به مسائل جهان بیدار کنیم و باعث شویم که دردِ مردمان جامعه و دنیا را بفهمیم، شاید نیازی به یک امکانات وسیع نباشد، مهم این است که بخواهی کاری کنی و آن را انجام دهی با هوش، با خلاقیت، با توکل و با تلاش.

<< همه ی ما می‌توانیم زینب وار زندگی کنیم>> 
        

          من بنده ی ضعیف او هستم، اما او مرا به این دنیا آورده تا روی خودم حساب کنم، تا از او قدرت بگیرم و در راه خودش خرج کنم تا در همین راه خرج شوم، من چه دارم که بخواهم به خود غرّه شوم؟!! 
نوسنده در کهکشان نیستی گوشه ای از زندگی و عجایب آسید علی قاضی طباطبایی را به قلم آورده است، آن وجود هر چه بیشتر رشد میکرد، بیشتر چیزی برای خود نخواست،... 
آنکه بیشتر می‌فهمد سر به زیر تر میشود، نه از باب ضعف از باب اینکه بیشتر می‌فهمد چیزی از برای خود ندارد و در این کهکشان بیشتر غرق میشود. 
چند خطی از کتاب: 
《حافظه ی تاریخ اثبات کرده که هر گاه علیِ بر حقی ظهور کند، مردمان بسیاری در حسادت او خود را در قفسِ تاریک خودخواهی ها به صُلابه می کشند.》
و چقدر عبرت گیرندگان  کم اند....