یادداشت‌های روژین (3)

          به عنوان دومین اثر از این نویسنده،تجربه دردناک قدم زدن در درخونگاه ، .هشتی باریک و ترس رسیدن به حوضخونه و مهر سکوت ،حس نفرت از مختار ،آرزوهای برباد رفته فرشته و دفتر اشعارش،حتی غم ظالم شدن قدیر،خاطرات کبوتر های رسول ،آرزوی به خاک رفته رفتن به فرنگ و دکتری ،کودکانی زیر سلطه یک رئیس ،دل خوشی به عشق صادق و زهره در میان انبوهی از نکبت و بدبختی را به معنی واقعی حس کردم متن روان فضاسازی ماهرانه از نظر من برجسته بود .
داستان تمام شد. 
اما غم زندگی ناعادلانه گل مریم و تنهایی فرشته  را به یاد خواهم سپرد 🥀
        

           انتظاراتی که از یه کتاب برنده نوبل داشتم رو برآورده نکرد.کتاب فضای داستان گونه خاصی نداره و هر جایی هم که جذابیت داستان تا حدودی داره زیاد میشه وجود تشبیه هایی که بنویسنده به کار برده تمرکز را از داستان منحرف میکنه به نظرم میزان تشبیهاتی که به کار رفته بیش از اندازس به طوری که برای من حتی خسته کننده بود و یه سری هاش رو   اسکیپ کردم (البته شاید تو ادبیات آلمان زیبایی خاصی به کتاب داده باشه) در کل اون such a wow که بقیه میگن نبود برام
        

          به عنوان اولین کتابی که از اسماعیل فصیح خوندم به نظرم کتاب خیلی خوبی میاد .متن روان و داستان سازی و فضا سازی  قوی .دنیایی سیاه  و جهانی پر از نور به موازات هم