یادداشت‌های محسن حسینی (5)

          ناقوس مرگ حکومت کمونیستی که اکنون از تمامی کشورهای اروپایی رخت بر بسته نه با استفاده از سلاح های هسته ای به صدا درآمد و نه مانند اغلب موارد از طریق نیروی نظامی ،این مقاومت مدنی بود که آخرین میخ را بر تابوت کمونیست ها کوبید.
این کتاب به شکل گیری و نوع مقاومت در کشورهای کمونیستی به اختصار و کوتاه شده می پردازد
        

          وانمود می کنید که ناامیدی و عذاب مقدماتی اند که،اگر نخواهیم به آدم آهنی تبدیل شویم،مطلوب این است که بر آنها چیره شویم.بر این باورید که شادی تنها راه رستگاری است و تمام راه های دیگر را خوار می شمارید.دل مشغولی به رنج را خودخواهی می دانید و میل فراوان را در شادی می یابید؟این شادی را به ما عرضه می کنید،اما چگونه می توان آن را از بیرون دریافت کرد؟مادام که شادی از سرچشمه های درونی نجوشد،کمک بیرونی بی مصرف است.چه آسان است تجویز شادی به کسی که نمی تواند شاد باشد!آن که اسیر جنون است چگونه توان شادی دارد
        

          جامعه شناسی تاریخی با ایجاد پیوند بین دو رشته تاریخ و جامعه-شناسی، رویکرد نوینی به مطالعه پدیده ها و رویدادها و مسائل اجتماعی پیش روی محققان تاریخ و جامعه شناسی قرار داده است. تغییر و دگرگونی یکی از موضوعات محوری در مطالعات تاریخی و جامعه شناسی بوده است و جامعه شناسی تاریخی علم مطالعه این موضوع محوری می باشد. در جامعه شناسی تاریخی، مطالعه گذشته برای پی بردن به این امر است که جوامع چگونه کار می کنند و چگونه تغییر می یابند
        

          سموئل‌ هانتینگتون‌ تنها نظریه پرداز آکادمیک در حوزه علوم سیاسی است که انقلاب 57 ایران را پیش‌بینی کرده بود تمامی پیش‌بینی‌های وی جزء به جزء درست از آب درآمند. وی از مهم‌ترین جامعه‌شناسان و دانشمندان علوم سیاسی امرکایی است که نظریات و مفاهیم بسیار مهمی در حوزه علوم سیاسی بخصوص درباره کشورهای درحال توسعه که نابسامانی سیاسی بیشتری دارند ارائه کرده است.

ساموئل هانتینگتون از خبرگان علوم سیاسی جهان، در سراسر اثر کلاسیک خویش، به دنبال نشان دادن مسيرِ فرايند نهادمند شدنِ مشارکت سياسي در کشورهاي در حال نوسازي است. مسئله وي استواري، ثبات جامعه و سياست در جوامع در حال گذار است. 
 

 


        

          کتاب شهریار، اثری نوشته ی نیکولو ماکیاولی است که در سال 1513 به رشته ی تحریر درآمد. این کتاب، اثری پیشگامانه و جریان ساز در حوزه ی فلسفه ی سیاسی مدرن است و ماکیاولی را اغلب به خاطر خلق آن به یاد می آورند. کتاب شهریار که به عنوان رساله ای در مورد بایدها و نبایدهای حکمرانی برای شاهزادگان نگاشته شد، یکی از اولین و تأثیرگذارترین آثار در عرصه ی علوم سیاسی در سطح جهان است. ماکیاولی، توصیه های فراوانی را در مورد چگونگی رسیدن به موفقیت در فرمانروایی در این اثر گنجانده و اگرچه کتاب شهریار در اویل سده ی شانزدهم میلادی نوشته شد، ایده ها و اطلاعات موجود در آن، در دنیای امروز نیز بسیار ملموس و آشنا جلوه می کند. تفاوت اصلی این کتاب با سایر آثار ادبی سیاسی، جدا کردن آرمان گرایی های اخلاقی و هنجارهای انسانی از ملزومات و نیازهای حکومت کردن در دنیای واقعی است. همین جنبه از اثر ماکیاولی است که باعث شده نام این نویسنده، یادآور فرصت طلبی های غیراخلاقی باشد. برخی بر این عقیده اند که خود ماکیاولی به اندازه ای که اثرش نشان می دهد، فرصت طلب و بی توجه به اخلاقیات نبوده و کتاب شهریار را تنها برای نشان دادن ملزومات واقعی حکمرانی نوشته است