یادداشت‌های هديه قلی‌زاده (2)

          اوایل داستان مثل سمفونی مردگان گیج و گنگ کننده س البته یک سر و گردن پایین تر از سمفونی مردگان است. قطعه های پازل  قصه ی تکراری ظلم به زنان در طول داستان کم کم کنار هم می‌نشینن.
        

          روزمرگی‌های شخصیت خاکستری داستان تصویر خوبی از  آن دوره داده. گاهی پرگویی‌های نویسنده شاید از حوصله خواننده امروزی خارج بشه اما باتوجه به سال نگارشش خوب بود و همچنین با بی طرفی این روایت خیلی روان بیان شده.