یادداشت‌های Niayish Kiani (1)

          ما هرچه در زندگی داشتیم به امان خدا رها کردیم؛ دنیا را گذاشتیم برای اهلش؛ برای آن ها که دوست دارند مثل حیوان باشند، بدون اینکه تعهدی در قبال دیگران احساس بکنند. همیشه در معرض مهاجمان مغرض هستیم که چرا رفته‌اید آنجا و آشیانه کرده‌اید. گویی مِلک خدا ملک آن‌ها است، و برای ورود به آن اجازه از حضرات باید داشت.