یادداشت‌های zahra fallahi (4)

          “غذا، دعا، عشق” قصه پیدا کردن تعادله… تعادل بین لذت و آرامش، بین رها شدن و کنترل داشتن، بین دلتنگی و امید.

الیزابت گیلبرت بعد از یه فروپاشی روحی، سفری رو شروع می‌کنه تا خودش رو دوباره بسازه. تو ایتالیا یاد می‌گیره بدون عذاب وجدان از لحظه‌ها لذت ببره، تو هند سکوت می‌کنه تا صدای درونش رو بشنوه، و تو بالی می‌فهمه که عشق واقعی قراره به آدم آرامش بده، نه اضطراب.

“راز زندگی اینه که یاد بگیری بین دنیا و درونت تعادل برقرار کنی… نه اون‌قدر غرق لذت بشی که خودت رو گم کنی، نه اون‌قدر درون‌گرا که از زندگی جا بمونی.”
        

          «حیف که حرف نمی‌زنند اثر جیمز هریوت مجموعه‌ای از داستان‌های دل‌نشین درباره ماجراهای یک دامپزشک در روستاهای انگلستان است. هریوت با نگاهی دقیق و عاشقانه به حیوانات مختلف، از سگ‌های وفادار و اسب‌های نجیب گرفته تا گاوها و گوسفندهای دردسرساز، قصه‌هایی روایت می‌کند که پیوند میان انسان و حیوانات را به زیبایی به تصویر می‌کشد. این کتاب سفری آرام و دوست‌داشتنی به دنیای حیوانات و لحظات تلخ و شیرین زندگی در کنار آن‌هاست.»
        

          “خواندن آن شرلی در گرین گیبلز یک تجربه دلنشین و پر از احساسات بود. داستان دختری پرشور و تخیلی به نام آنه که با روحیه‌ی مثبتش به همه چیز رنگ و زندگی می‌بخشد، واقعاً دل‌انگیز بود. این کتاب نه تنها داستانی جذاب از رشد و یادگیری است، بلکه یادآور اهمیت پذیرش خود و دوستان واقعی است. با خواندن این کتاب، دلم خواست بیشتر به دنیای پر از امید و خلاقیت آن وارد شوم.”
        

          “وقتی قلبی به این سپیدی را می‌خوانی، انگار به آرامی وارد دنیایی پر از احساسات پیچیده و نگاه‌های عمیق به زندگی می‌شوی. هر صفحه، با شک و تردیدهای شخصیت‌ها، تو را به فکر فرو می‌برد. حس می‌کنی که در کنار آنها درگیر لحظات پرتنش و دردهای پنهانشان هستی. با هر کلمه، قلبت به یک اندازه سنگین و سبک می‌شود و این داستان، همچنان در ذهن و احساساتت باقی می‌ماند. این کتاب نه فقط یک داستان، بلکه تجربه‌ای است که شما را با خود به جایی می‌برد که هم‌زمان حس امید و ناامیدی را تجربه می‌کنی.”