یادداشت‌های سید علی حسین جمشیدی (1)

          ابراهیم هادی شخصیت والا مقام بود که دنیا هیچ ارزشی برایش نداشت و مهمترین رکنی که در زندگی داشت رضایت خداوند بود و میدانست که خداوند همیشه با او خواهد بود و اجر و پاداشش را خواهد داد و با توکل به خداوند ناامید نمیشد و به هر چیزی که خواست در زندگی رسید که شهادت مقام و اخرین درجه زندگی بود که به آن رسید.