یادداشت‌های kaveh ehsan (1)

          ۳۰ سالی از خواندن این کتاب می‌گذرد. هربار حس خواندنش، همان حس کودکی است. آن زمان آدم‌ها آن‌قدر مغروق در رسانه نبودند که اتفاقات این داستان معمولی جلوه کند. حظی که از این داستان بردم، مرا به دنیای داستان‌های ژول ورن پرتاب کرد.