«آن شرلی در گرین گیبلز فقط یک داستان دختر یتیم پرحرف نیست؛ یک یادآوری لطیف است که تخیل، حتی وقتی همه‌چیز خاکستری به نظر می‌رسد، می‌تواند رنگ‌ها را پس بدهد.
آن برایم شبیه یک فنجان چای عصرگاهی‌ست؛ گرم، آرام‌بخش، و پر از حرف‌های نگفته. خواندنش حس می‌دهد هنوز می‌شود با رویا زندگی کرد، حتی وقتی بزرگ شده ای.》
