یادداشت جواد کریمی

        نمی‌دونم قلم مصطفی مستور چی داره که هیچوقت ازش خسته نمیشم و همیشه یه جور خاصی به دلم میشینه.
بعضی وقتها با خودم میگم کاش به جای داستان کوتاه و نیمه کوتاه و نه چندان بلند، یه رمان طولانی چندجلدی و چندصد صفحه‌ای از مصطفی مستور وجود داشت واسه خوندن.


شخصیت پردازی شخصیت های غیر از عاشق و معشوق نقش اصلی داستان، اونجوری که باید نبود و به چندتا تیکه کلام خلاصه شده بود.

و گربه‌ای که دیگه دارم کم کم به این باور میرسم که نقش اصلی تمام قصه‌های مستور خودشه و بس.