یادداشت ئەسرین

        واقعا از خوندنش لذت بردم و در کنار این لذت با هر جمله به تاریخ ملتم افتخار کردم. 
این دو نکته از کتاب خیلی برام جالب بود.
شیر به صورتهای مختلف غذای اصلی کردها را تشکیل می‌دهد.
کردها در فلات مرتفع جز بر اسب سوار نمی‌شوند و مادیان را لایق سواری نمی‌دانند.
قانون رفتاری که زندگی به کرد می‌آموزد این است که " دنیا از آن آدم‌های دلیر است".
نویسنده در سال 66 در پایان کتاب امیدواره بوده که کشورهای قدرتمند بتوانند به زودی مسئله کورد را حل و فصل کنند،اما به قول آقای قاضی چه نویسنده‌ی خوشبینی.
ولی در کنار این همه تبعیض و ظلم که پایانی ندارد باز به امید چنین روزی.