کتاب از نظر ساختار نوگرایی داشت و اولین بار بود که یک داستان را از روی مجموعه نامه هایی می خواندم . اگرچه داستان نیازمند پختگی بیشتر و غنی تر شدن محتوا بود.
در بررسی توان قلم نویسنده ، بسیار روان و دلنشین بود.
به کارگیری واژگان خاص و ادبیات خاص قجری هم از ویژگی های سبکی اثر بود.
واژگانی چون فاکولته،  تیار و متقال که امروزه کم کاربرد هستند ولی در متن به کار گرفته شده اند. 
در جایی اشاراتی رفت که شخصیت داستان، پریدخت، نامه ای مرحوم قائم مقام خوانده و ظن این ضعیف این است که در نگارش این سبک متون جناب عسکری متاثر از منشات قائم مقام باشند.
از نظر بهره بری از مضامین ادبی و خیالی نیز آنطور که انتظار می رفت به استفاده شد. چرا که جناب عسکری ،خود، شاعر است و در ساخت تصاویر خیالی بسیار چیره دست که اغلب دارای آشنایی زدایی بودند.