یادداشت رضا پارسا

        روایتی داستانی از واقعه مسجد گوهرشاد، نثر کتاب در ابتدا قدری نامأنوس است. نوع جمله بندی ها و روایت داستان ابتدا کمی گنگ می نماید و مثلا شفاف نیست که فلان جمله متعلق به راوی است، یا از دهان فلان شخصیت داستان است یا واگویه شخصیت با خودش است.  این نکته از یک سو و تراژیک بودن داستان  و به نوعی سیاه بودن فضای رمان، جذابیت و به تبع آن سرعت خواندن را می کاهد، البته کتاب از نیمه که میگذرد وضع بهتر می‌شود و خواننده به نوع نگارش عادت می‌کند.