یادداشت

        این کتاب رو خیلی شانسی توی یه قرعه کشی برنده شدم و تو قفسه ها مونده بود تا برم سراغش. اول که شروع کردم به خوندن فکر کردم یه ماجرای ساده است و میشه حدس زد چجوری قراره پیش بره ولی هرچقدر بیشتر جلو رفتم ماجرا بیشتر گره خورد و پیچیده تر و شد و اعتراف می کنم تا تهش که رسیدم هنوز نفهمیده بودم گره همه ماجراها به کی قراره ختم بشه. وسطاش گاهی فکر کردم چقدر ساده انگار، مگه میشه همچین چیزی؟ بعد که چند فصل گذشت دیدم که نه بابا اون چیزی که فکر می کردم نبوده و گویا نویسنده هم فکر مخاطب رو در طول داستان می خونده :))) خلاصه چقد همه چی پیچیده شد :) 
هم ازین لحاظ برام جالب بود که پیچشهای داستانی به جایی داشت و هم ازین لحاظ که برخلاف تصور اولیه ام_ که قراره با داستانهایی مثل داستانهای چندلر و همت رو به رو بشم _ با کارآگاهی رو به رو شدم که هرچند ظاهرا یاداور کاراکتر ادبیات نوآر بود ولی تفاوتهای عمیقی داشت. علاوه بر این، زنهای داستان همگی قربانی جامعه مردسالار بودند، هرکدوم به یه شکلی آسیب دیده بودند یا در معرض آسیب دیدن بودند. هیچ خبری از کاراکترهای زنی مثل کت وومن و پویزن آیوی تو ماجراهای نوآر بتمن که مشهورترین زنهای خارج شده از سنت، فریبنده و فریبکار در متن شهری تیره تار (مثل گاتهام سیتی) نبود. ماجرای اصلی حول فساد ، گذشته و پنهانکاری یکی از خانواده های ثروتمند امریکایی می چرخید، خیلی کم به پس لرزه های سیاسی و اجتماعی پرداخت،  با وجود اینکه نشت نفت می تونست بهونه خوبی باشه برای کشوندن مسئله به یک ماجرای بزرگتر سیاسی. پلیس دولتی نقش کمرنگی داشت، و حتی برخلاف نوآر به فساد افسرهای پلیس پرداخته نشده بود. 
اما داستان بسیار سرگرم کننده ای بود و شما رو تا ته با خودش می کشید. ترجمه، می تونست بهتر باشه، اشکالات ویراستاری، نه زیاد، ولی وجود داشت. 
اینکه چرا از چنین ماجرای سرگرم کننده ای فیلمی ساخته نشده برام هنوز جای سوال داره و شاید بدترین نکته در رابطه با کتاب ترجمه شده، طرح جلد کاملا بی ربطشه. چرا باید نمایی از فیلم روانی هیچکاک روی جلد باشه در حالی که فضای داستان و نکات برجسته طرح داستان با طرح داستانی روانی کاملا متفاوته؟