یادداشت مصطفی ذبیحی

        کتابی پویا برای شناساندن فیلسوفی زمخت و بی روح !!! با بیانی شیوا و داستان های مهیج.
برای هر دردمند آزرده از تنهایی خصوصا پایان یافته ارتباط به سبک تراژدی که طوفان دیده  شروع هر ارتباطی را تاریک می بیند و اساسا آن را اشتباه، غلط و بلکه فاجعه میداند، مناسب است.
احساس میکنم خواندن این کتاب بخشی از معمای تنهایی رو برام حل کرد و نویسنده تنهایی رو حقیقت میداند اما رکن ارتباط رو در این کتاب به اثبات میرساند...
فیلیپ با شخصیتی خود درمان گر و پیرو شوپنهاور به جدال جولیوس و ... میرود تا اینکه در انتها مشخص میشود واقعیت شاید چیزی است که با آن می جنگی و در درون ات خبر دیگری است و به این راحتی خودش را نشان نمی‌دهد...
پیشنهاد میکنم این کتاب رو مطالعه کنید و از فضای فراهم شده در بستر تصور لذت ببرید.