یادداشت

        به نام خدا
.
صبح‌ها که چشمانمان را مجدد به روی این دنیا می‌گشاییم تا انتهای شب که قصد بستن این چشم‌ها و خوابیدن می‌کنیم، چقدر دغدغه‌ی محاسبه‌ی نفس داریم؟!
چقدر این جمله‌ی رسولمان که:
"حاسِبُوا اَنفُسَکُم قَبلَ اَن تَحاسَبُوا" 
سرمشق‌ زندگی‌های ماست؟!
ما آنقدر در گیر و دار تلاطم‌های دنیایی غرقیم که اصلا خودمان را گُم کرده‌ایم.
پیامک حساب‌های بانکی‌مان را طوری فعالسازی کردیم تا حساب موجودی و نقل و انتقالاتش را داشته باشیم اما ... حساب خودمان را چی؟!
شب‌ها به جای محاسبه‌ی نفس و جمع و تفریق‌های اعمالمان، فکر و خیالات روزی را داریم که خداوند زودتر در فردایش ایستاده.
به راستی چگونه باید خود را پیدا ‌کنیم؟! ما‌ با روح و نفس و اعمال خود چند چندیم؟!
‌
من که می‌گویم هنوز هم راه وجود دارد برای پیدا شدن؛ مثلا همین مطالعه که خودش ده راهکار را حریف است! به شرط آنکه بخوانیم تا عمل کنیم، بخوانیم تا بیدار شویم،نه آنکه بخوانیم تا بخوابیم!!!
‌
کتاب "خودسازی به سبک شهدا" کتابی بیدار کننده بود. کتابی بود که میشد خود را در لابه‌لای صفحات سفیدش پیدا کرد. میشد روح را هم به رنگ سفید صفحاتش درآورد. 
این کتاب، عمل و رفتار شخصیت‌هایی بود که ماورائی و افسانه نبودند، شبیه ما می‌خوردند و می‌خوابیدند، شبیه ما می‌خواندند و می‌‌نوشتند،کار می‌کردند و کسب علم می‌کردند اما رمز موفقیت و عاقبت‌بخیری‌شان، در گرو چیزی به نام #خودسازی بود.
‌
متن این کتاب نه ثقیل بود و نه سخت. نه خسته‌ات می‌کرد و نه حوصله‌ات را سر می‌برد.
اتفاقا یادت می‌داد که چگونه درصد حوصله‌ات را افزایش بدی، چگونه درست زندگی کنی،چگونه در امواج دریای متلاطم ابتلا، کم نیاوری و من اگر بخواهم در یک جمله این کتاب را معرفی کنم، تنها می‌گویم:
" این کتاب را از دست ندهید!"