یادداشت علی رهنما

        "هنر همیشه بر حق بودن" بیش از آن که رساله ای در باب منطق و مغالطه باشد جامعه‌شناسی جدل و گفتگوست و سعی  می‌کند نشان دهد که چگونه مردم عادی در بحث‌ها و گفتگوها به جای دنبال کردن حقیقت و ارائه استدلال‌های منطقی به بیراهه می‌روند. پیرو به دست دادن چنین تصویری از عامه مردم، نتیجه‌گیری نهایی کتاب طبعا توصیه به سکوت و وسواس داشتن در انتخاب فرد مورد نظر برای بحث و گفتگوست. علاوه بر جامعه‌شناسی جدل، چنانچه خواننده خود از بینش اخلاقی برخوردار باشد کتاب می‌تواند چونان آینه‌ای مقابل کردار او به ویژه برای کسانی که اهل بحث و جدل با دیگران هستند عمل کند و در زدودن غبارهای جهل و حماقت یاری اش دهد.

در آخر باید به ترجمه کتاب اشاره کنم که راضی‌کننده نبود و مثل کتاب "تسلی بخشی های فلسفه" ترجمه این کتاب هم نشان داد که عرفان ثابتی تا پیداکردن نثری روان و مخصوص خودش هم باید بیشتر در ادب فارسی بکوشد و هم مطالعات به زبان خارجی را گسترده‌تر کند.

در کل کتاب بصیرت‌بخشیست و توصیه میکنم دوستان آن را بخوانند به ویژه آن‌ها که زیاد اهل جر و بحث های سیاسی و اجتماعی‌اند.