یادداشت مهتاب تیموری

        
یکی از بهترین کتاب‌هایی که ۱۴۰۳ خوندم.
آخرین جزیره داستان یه جزیره دورافتاده است که ادما از شهر و زندگی شلوغ شهری گذشتن و پناه آوردن اونجا. مرغ‌های دریایی هم خیلی مسالمت آمیز توی طبیعت جزیره کنار ادما زندگی میکنن تا اینکه یه سیاستمدار وارد جزیره میشه و کلا زندگی و آرامش اونجا بهم میریزه.
نویسنده در زیباترین شکل ممکن نسبت به حکومت‌های دیکتاتوری نظرش رو بیان کرده و خب ما ساکنان خاورمیانه با گوشت و پوست و استخونمون تمام حوادث و اتفاقات داستان رو درک کردیم.
از بین بردن منابع طبیعی به بهانه‌ی نفرت و سرخوردگی پنهان صاحبان قدرت، منفعت طلبی و حرص به دست آوردن پول، دروغگویی و تظاهر، سر خم کردن در برابر ظلم و...
متن داستان بسیار روان و دلنشینه. راوی کمی غیرقابل اطمینان بود به نظرم اما در عین حال صداقت و ضعیف بودنش قابل لمس و درک بود.
نمونه‌ی ادم‌های عادی اجتماع که ترس نمیذاره حرف دلشون رو بزنن. خلاصه که اگر کتاب رو پیدا کردین، حتما برین سراغش.