یادداشت فاطمه محمدزاده

        برای کتاب «منگی»
اثر ژوئل اگلوف

داستان سبک سورئال دارد با زبانی محاوره که کمی طول کشید تا بتوانم با آن کنار بیایم.
نمی‌دانم این چندمین سورئالی‌ست که خوانده‌ام، اما این یکی با بقیه فرق دارد؛ دوست دارد در دور تکرار بماند و تمام نشود. چیز چندانی از شخصیتها دستگیرمان نمی‌شود ولی ماجراهایشان حرف ندارد.
راوی مرد جوانی است که با مادربزرگ در سرزمینی آخرالزمانی زندگی می‌کند. سرزمینی سرشار از تاریکی و کثیفی. زندگی در این سرزمین برای راوی سخت و طاقت فرساست و پر کابوس؛ تا جاییکه نمی‌شود فهمید ماجراها در واقعیت اتفاق می‌افتند یا عالم خواب!
اوج و فرودها و کشمکش‌های داستان خوب و خواندنی هستند هرچند که داستان همچنان در دَوَران باشد و تمامی نداشته باشد.