#آدم ها


چند ماه پیش که برای شروع نوشتن گفتند باید شخصیت بسازید برای داستانهایتان و توجه کنید به اخلاق و سبک زندگی اطرافیانتان، جرقه ای در ذهنم درخشید.با خودم گفتم چه خوب است اگر متن های کوتاهی در رابطه با هر کس که دیده ام و چیزی از او در در یادم مانده بنویسم.نمیدانستم جرقه اش زودتر در ذهن احمد غلامی درخشیده بود و نوشته بود و کتابش کرده بود و دارد میفروشدش.از بچگی سرنوشت من همینطور بوده است.هر بار فکر اختراعی به مغزم خطور کرد با مغز قبلا مورد خطور قرار گرفته ای مواجه شدم که اختراع مرا زودتر به ثبت رسانده و دارد از قِبَلَش نان هم میخورد.البته این مانع نمیشود که من در مورد آدم های زندگی ام ننویسم و کتابشان را چاپ نکنم.مینویسم و اسمش را می‌گذارم آدما تا متفاوت باشد با کتاب آقای غلامی و آدمای من با آدمهای احمد غلامی قاطی نشوند یکهو.


در آدمها ما با تعداد زیادی شخصیت و تیپ شخصیتی روبرو هستیم که شاید در اطراف خودمان هم باشند اما روی آنها دقیق نمی شویم.با هر داستان که برشی از زندگی افراد است فردی در ذهنمان می آید.هر شخصیت توان بالقوه برای تبدیل شدن به کاراکتری در یک رمان یا داستان بلند را دارد.کتابی خواندنی با قلمی روان و صمیمی که ما را به دنیای مردم جنوب شهر میبرد با همه سادگی شان.روایت های جبهه با نگاهی متفاوت بیان شده بودند.نگاهی که شاید در جاهایی برای ما اینطور روایت ها گونه ملایمی از تقدس زدایی از دفاع مقدس به نظر بیاید.


کتاب طوری بود که آدم حس میکرد در گورستان افراد آشنا،دوست و فامیل و همسایه ی خودش هست.سر هر مزار که می ایستد خلقیات و خاطرات کوتاهی از فرد در گور خوابیده جلوی چشمهایش می آید.آقای غلامی هم که علاقه زیادی به مردن یا گم و گور شدن آدم های کتابش دارد.به طرز غریبی هم اینکه اینها بیشتر متاثر از تجربه زیسته خود آقای غلامی هست هویداست.مخصوصا اینکه سربازی ایشان در دوران جنگ بوده است.


فکر میکنم تا مدت ها پری ترکمان،حسن چهچه ،مامان ملی،امیر عشقی، ننه دلشوره و بقیه این آدم ها در ذهنم جا خوش کنند.آدم ها کتابی خوب برای آموزش شخصیت پردازیست.



#آدم‌ها

#احمد‌غلامی




🌸سایه🌸

@sayeh_sayeh