یادداشت امین پازوکی

        اولین بار که با نام «سید محمدجواد شرافت» آشنا شدم، در کلام «سید حمیدرضا برقعی» بود که نام ایشان را در کتاب خود آورده بودند. پیش خودم گفتم که حتماً باید آدم کار درستی باشد که شاعر خوبی مانند آقای برقعی در کتابش اسم ایشان را آورده است. وقتی در کتابفروشی چشمم به اسم «سید محمدجواد شرافت» بر روی کتاب «خاک باران خورده» افتاد، بی‌درنگ آن را خریدم.
«خاک باران خورده» نوشته شاعر جوان و جویای نام سید محمدجواد شرافت است. او که متولد 1360 است، در شوشتر به دنیا آمده. اولین کارش را با سرودن نوحه‌ای برای حضرت امام جواد علیه السلام در سال 1378 آغاز کرده است.
سید محمدجواد شرافت با کمک دوست خود «سید محمد بابامیری» با جلسات شعر آشنا شد؛ و کم‌کم با دوستان مداحی مثل «رحیم ابراهیمی»، «سید مهدی میرداماد» و «حاج مهدی سلحشور»‌ کار کرده است. (برگرفته از سایت نگاه مدیا www.negahmedia.ir با اندکی تغییر)
وبلاگ «عشق زلال» به نشانی eshghezolal.persianblog.ir وبلاگ شخصی ایشان است که در آن می‌توانید اشعار این شاعر جوان و خوب کشورمان را مطالعه کنید.
«خاک باران خورده» مجموعه‌ای از اشعار آیینی و ولایی سید محمدجواد شرافت است که 27 قطعه شعر در آن جمع آوری شده است. لازم به ذکر است چاپ دوم این کتاب که توسط «فصل پنجم» چاپ شده است، چهار قطعه شعر نسبت به چاپ اول آن اضافه‌تر دارد.
«خاک باران خورده» - که شاید خیلی از دوستان جواد شرافت مدت‌ها منتظرش بودند – مثل خود او، مغلمه‌ای دوست داشتی و خوش لهجه از نجابت و ادب و آرزوست. از حق نمی‌شود گذشت که شرافت به نسبت خیلی از هم دوره‌ای‌هایش شعر ولایی را بهتر دانسته و توانسته است و توجه مودبانه، بدیع، ویژه و تصویرسازی‌های دقیق، گویا و موثر از معارف و مقاتل را می‌توان نتیجه همین اشراف دانست که البته با تبحر فنی و شاعرانه در آمیخته است. (برگرفته از نوشته آقای «حامد اهور» در سایت «آیات غمزه» ayateghamzeh.ir)

امین پازوکی ۱۳۹۲/۱۰/۱