یادداشت خآنوم"میم"

        و دوباره حسی که فقد خانم گاربر میتونه تو وجودم زنده کنه . صفحه های آخر طوری بودن که باید دستمو میزاشتم روی بند های بعدی تا مبادا خطایی از چشمام سر بزنه و البته که تقریبا تمام کتاب اینجوری بود . توصیف هایی که از مکان ها و اشیا و احساسات توی کتاب باعث شدن که شک کنم این فقد یه کتاب عادی باشه ، ترکیبی از هیجان و عشق که این نویسنده تونسته بود بدون نقص اجرا کنه از دلایلی بود که کتابو میبستم و کاملا جدی به این فکر میکردم که نویسنده از اجل ها برای کتاب استفاده کرده یا جادوی خودش یا حتی فرا تر از اون .
 خیلی ناراحتم که تموم شد و مطمئناً از اون کتابایی میشه که یه روز عادی تصمیم میگیرم دوباره بخونمشون و اون روز رو به یه روز خیلی جادویی تبدیل کنم و دوباره و دوباره و دوباره و تا ابد توی والندا و جرقه های جادو غرق بشم و اشک و لبخند و احساساتی که صادقانه حسشون کردم. نمیدونم چی بگم واقعا از بهترین کتاب هایی بود که توش سفر کردم