یادداشت مسعود بربر

        رانپو در این مجموعه هم مثل اتاق قرمز سیاهی‌های اعماق درون آدمی را در فضایی هراس‌ناک به نمایش می‌گذارد
طبیعتا کارش یادآور ادگار آلن پو است و در هر داستان ایده و طرح متفاوتی را پیش رو می‌گذارد و با یکی از پلیدی‌های درون آدمی داستانش را پیش می‌برد.
فضاپردازی خوب، مکان‌پردازی فوق‌العاده و بهره گرفتن از تاریکی‌ها و ترس‌های ملهم از فضا، باعث شده کهنگی یا سادگی ایده محوری برخی داستان‌ها بی‌اهمیت باشد و نهایتا تجربه دلچسبی از خواندن پیش روی مخاطب بگذارد