یادداشت مهدی

        قبل از خسی در میقات،یکی دو تا داستان کوتاه جسته و گریخته خوندم بودم از جلال آل احمد. خب با یه دید خاصی رفتم سراغ خسی در میقات. ولی اعتراف می کنم که یکه خوردم از خوندن ش.

البته تو این کتاب،صداقت و بی پیرایه گی جلال  به همون میزان لحن تند و نیش دارش به چشم می آد. 

یادمه دفعه ی اولی که خوندمش این قدر از لحن تند و عریان جلال یکه خوردم که تموم ش نکردمو تا یه مدت گذاشتمش کنار!


هر کسی با هر روحیه ای نمی تونه از نوشته های جلال آل احمد خوش ش بیاد؛ باید فضای اجتماعی سیاسی اون دوران برات قدری ملموس شده باشه و درک ش کرده باشی،اون وقت بار کنایی و تیکه پراکنی های مکرر جلال برات معنا خواهد داشت.