یادداشت Shana Sheikhbahaei

        در اخر هاکی بازی ساده‌ای است.
چند چوب.دو دروازه.دو تیم.
__________
اعتراف میکنم نمیدونم چطور اینقدر این کتاب به دلم نشست.

شهر خرس رو اینقدر که اینو دوست دارم دوست نداشتم.
هزار بار بالای کتابم نوشتم «چطور شخصیتا اینقدر واقعین»انگار تمام شنصیتا خودشون احساساتشونو توی کلمات جا دادن.
برای همینه نمیتونم بگم شخصیت موردعلاقه دارم ازش.انگار همه دلیل خودشونو دارن.(ولی شاید عجیب باشه بیشتر همه کاراکترا سونه به دلم میشینه.)

فعلا جرات ندارم برم سر برندگان پس فعلا خداحافظ بیورن استاد.
      

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.