یادداشت مجتبی شاهسون

        داوید لو برتون، جامعه شناس، با دغدغه‌ای جامعه شناسانه و انسان‌شناسانه به مقوله بدن پرداخته است و نشان می‌دهد که چطور بدن امری تماما اجتماعی است که نیاز به مطالعه جامعه‌شناختی دارد. براین اساس، لو برتون برآن است که بدن، یک تخیل اجتماعی است و در پس پرده‌ای از بازنمایی‌ها پنهان است. بدن حتی وجود ندارد. ما هرگز بدن را نمی‌بینیم، آنچه می‌بینیم مردان و زنان هستند. جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی بدن شاخه‌ای است که به بدنمندی به عنوان یک پدیده اجتماعی می‌پردازد.
 هیچ یک از ما دارای بدنی طبیعی که براستی در ارتباط متقابل با انسانِ آن بدن باشد نداریم. ما یک شکلی از بدن را زن و شکلی دیگر را مرد مینامیم و قرار دادهایی اجتماعی بر آن وضع میکنیم. قرارداد هایی که هیچ یک به صورت طبیعی بر بدن واقعی وضع نشده‌اند. بنظر می‌رسد که امروزه، ما برای بدن ها زندگی میکنیم و بدن‌ها برای ما، ما چنان تنها هستیم که بدن‌مان تنها شریک و همراه واقعی ماست و از او انتظار داریم به شکل‌هایی قابل قبول برای دیگران تبدیل شود. 
ما، بدن‌مان را با آنچه بر سر آن می‌آوریم، با آنچه می‌پوشیم مانند یک کارت ویزیت به دیگری ارائه می‌دهیم: شخصیت، شغل، دین، سلایق، طبقه و .... ! و بر اثر همین استثمار بدن، در چرخه مصرفی نابود کننده‌ای قرار می‌گیریم و درگیر بازی نشانه‌ای خواهیم شد. ما نه خود چیزها بلکه نشانه‌ای از آن‌هارا مصرف می‌کنیم. بدن‌ها نیز دیگر به خود چیزهای واقعی تعلق نمی‌یابد، بلکه این نشانه‌های غیرواقعی و مصنوعی از چیزها هستند که بر بدن قرار می‌گیرند و آن را به سان یک شیئ زیبا اما نشانه‌ای خالی و تهی درمی‌آورد که هرگز آن بدن طبیعی نخواهد بود. ما هرگز به ارتباطی آزاد و متقابل با بدن نمیرسیم مگر آنکه از دغدغه‌ی بدن رها شویم. این کتاب مقدمه‌ی درخوری بر حوزه‌ی مطالعاتی بدن می‌باشد.