یادداشت سهیل جعفری

        رمان جالبی بود اما برای کسی مثل من که اهل کتابای علمی هستم و رمان و داستان خیلی باب میلم نیست ، فهم شخصیت های این کتاب و ماجراهاش بدون دیدن مستند ادواردو ممکن نبود.
در کل متن روانی داشت و به پیر و جوون توصیه میکنم تا بخوننش. تنها موردی که خیلی روی اعصابم بود تکرار هزارباره‌ی واژه‌ی " قرم قاط " بود که شدت تکرارش آدم رو از خوندن ادامه‌ی ماجرا منصرف می‌کرد. با تمام این وجود علاقه ام به شهید آنیلی باعث شد این کتاب رو با وجود کم و کاست های زیادش بپسندم.