یادداشت سیده مریم طیار هشجین

        این کتاب را در تابستان سیزده سالگی‌ام خواندم و عاشق تاریخ و ماجراهایش شدم. کتاب پرماجرایی بود و فراز و نشیب زیادی داشت. خیال می‌کردم خود تیمور نوشته و هر چند صفحه یکبار به این فکر می‌کردم که آدم خونریز و جنایتکاری مثل او چطور توانسته برای نوشتن زندگینامه‌اش وقت بگذارد؟!! و چطور ممکن است یک نفر بتواند همزمان هم خشن باشد، هم لطیف و هنرمند و هنردوست؟!
تا این‌که سال‌ها بعد، جواب همه این سوالات را با شناخت نویسنده کتاب و سبک نویسندگی او پیدا کردم.
فهمیدم کتاب را یک ایرانی نوشته، نه خود تیمور! و بخش زیادی از ماجراهایش، ساختگی‌ست و هیچ سند تاریخی ندارد.
با وجود علم به بی‌پایه بودن قصه‌هایش، ولی شاید با نگاه تخیل‌محور هنوز هم بتوان از ماجراهایش لذت برد. انگار که پای تماشای یک فیلم اکشن جنگی تاریخی‌طور نشسته‌ایم.